Z okazji 120. rocznicy urodzin autora „Trans-Atlantyku” w serii „Jubileusze” Narodowego Centrum Kultury, ukazał się poświęcony mu zbiór szkiców i esejów. Pozwalają one spojrzeć na pisarza z nowej perspektywy, przyjrzeć się ważnej dla niego relacji pisarz-czytelnik, a także przeanalizować stosowane przez niego sposoby autokreacji.
Witold Gombrowicz (1904-1969) był prozaikiem, dramaturgiem i eseistą, uznawanym za jednego z najważniejszych polskich myślicieli XX wieku. Tuż przed wybuchem wojny wyjechał do Argentyny – choć powrócił do Europy, nigdy już nie wrócił do Polski.
We Wsoli znajduje się Muzeum Witolda Gombrowicza, o którym więcej można dowiedzieć się z odcinka Audycji Kulturalnych.
Badaczy i krytyków od dekad fascynuje nie tylko twórczość Gombrowicza, ale także jego postać. Publikacja „Gombrowicz – rekonstrukcje” zawiera jedenaście tekstów podzielonych na trzy rozdziały: „Gombrowiczowskie formy i style”, „Gombrowicz wobec tradycji” oraz „Odczytywanie Gombrowicza”.
Autorzy analizują powieści, listy oraz słynny „Dziennik 1953-1969”, przedstawiając nowe interpretacje, a także ciekawe zestawienia literackie, odniesienia do przeszłości, czasów pisarzowi współczesnych i do recepcji jego twórczości.
O pierwszej polskiej biografii Witolda Gombrowicza, opowiedziała nam jej autorka, Klementyna Suchanow.
Zbiór jest częścią serii „Jubileusze”, która upamiętnia wielkie postaci polskiej kultury oraz pyta o ich współczesne znaczenie.
Książka „Gombrowicz – rekonstrukcje” powstała pod redakcją dr. hab. Pawła Panasa, który o pracy nad publikacją opowiada w Audycjach Kulturalnych.
