Egzotyka, różnorodność, efekt zaskoczenia czy nieregularna kompozycja – osiemnastowieczne ogrody z pewnością budziły podziw. Ich założenia w kontekście kulturowym, filozoficzno-artystycznym i społecznym, przybliża dr Seweryn Malawski. Jego rozprawa otrzymała I nagrodę w Konkursie NCK na najlepszą pracę doktorską z dziedziny nauk o kulturze.
W XVIII wieku życie społeczne dworów i pałaców w coraz większym stopniu przenosiło się do ogrodów. W ogrodzie nie obowiązywały sztywne reguły etykiety, a spotkaniom towarzyszyła aura tajemniczości i zaskoczenia. Często można tam było znaleźć egzotyczne zwierzęta, jak świstaki, papugi czy żółwie. Niekiedy na terenie ogrodu powstawała nawet sztuczna wioska.
O roli ogrodów i ewolucji ich założeń projektowych rozmawiamy w Audycjach Kulturalnych z autorem książki „Polskie ogrody XVIII wieku. Kompozycje, style, kontekst kulturowy”, wydanej przez Narodowe Centrum Kultury.
„To wszystko, co działo się w Polsce, wpisywało się w ogólnoeuropejski trend. (…) Na pewno polskie ogrody charakteryzowały się często mniejszą skalą założeń. Posługiwano się także materiałami krótkotrwałymi, pewnego rodzaju imitacjami” – opowiada dr Seweryn Malawski. Mimo to, założenia ogrodowe z XVIII wieku z pewnością stanowiły ważne miejsce spotkań oraz odpoczynku, zaskakiwały odwiedzających, a także imponowały nieoczywistymi elementami kompozycji.
Książkę znajdą Państwo w księgarni Wydawnictwa NCK.
