Były symbolem nowoczesności i postępu, a także oknem na niedostępną kulturę Zachodu. Popularność kaset VHS zbiegła się w czasie z przemianami społeczno-politycznymi w Polsce. Opowieść o „świecie wideo” to także opowieść o okresie transformacji.
Kultura wideo w Polsce zaczęła się od kaset i magnetowidów sprowadzanych z zagranicy. W kraju można je było kupić tylko w sklepach Baltona lub Pewex. Filmy na kasetach często nie były najlepszej jakości – głos lektora był dogrywany w domowych warunkach, a tłumaczenia przygotowywali amatorzy. Seanse filmowe, organizowane w salkach, świetlicach czy prywatnych mieszkaniach, pozwalały oglądać nie tylko amerykańskie hity, ale także filmy, które zatrzymała cenzura.
Czas największej popularności VHS to lata 90. Wypożyczalnie wideo rozwijały się, ignorując kwestię praw autorskich. Sprzęt taniał i stawał się łatwiej dostępny. Polacy oglądali na kasetach wszystko: kinowe hity, filmy z Arnoldem Schwarzeneggerem i Sylvestrem Stallonem, kursy fitness i seanse hipnotyzera Anatolija Kaszpirowskiego. Rynek zalało niskobudżetowe kino klasy C ze Stanów Zjednoczonych oraz Włoch.
O popkulturze lat 80. i 90. opowiedział w Audycjach Kulturalnych Dariusz Piechota, autor książki „Na fali nostalgii”.
Muzeum Kinematografii w Łodzi zgromadziło na wystawie artefakty minionego czasu. Obiekty zostały pozyskane od kolekcjonerów, a elementy scenografii nawiązują do symboli minionej epoki. Są nimi m.in. kineskopowe telewizory, samochodowy bagażnik i kamery VHS, przy pomocy których rejestrowane były amatorsko najważniejsze momenty i rodzinne chwile.
O pierwszej wystawie muzealnej poświęconej kulturze wideo w Polsce opowieda jej kurator, Kornel Nocoń.
Wystawę „Wideoświat. Powrót do kaset VHS” można oglądać do 1 września.
Zdjęcia: dzięki uprzejmości Muzeum Kinematografii / fot. Mikołaj Zacharow
