W trakcie II wojny światowej Warszawa uległa ogromnym zniszczeniom, a w wielu miejscach dosłownie zrównano ją z powierzchnią ziemi. Mimo to, jak w swojej książce pisze Krzysztof Mordyński, miasta tak naprawdę nie można było zniszczyć – pozostało ono w sercach mieszkańców. Z autorem reportażu rozmawiamy o ideach towarzyszących architektom i urbanistom, którzy planowali stolicę na nowo.
Transkrypcja podcastu do pobrania pod tekstem poniżej.
Z urbanistycznego punktu widzenia ogromne zniszczenie Warszawy po wojnie było pewną szansą. Planiści mogli zaprojektować nowy układ przestrzenny miasta, oparty na zyskujących popularność założeniach modernizmu. Architekci związani z Biurem Odbudowy Stolicy (BOS) w swoich projektach przywiązywali dużą uwagę do funkcjonalności. Istotne było również stworzenie przestrzeni sprzyjającej nawiązywaniu więzi społecznych. Musieli jednak decydować, które przedsięwzięcia traktować jako priorytetowe. Niebawem ich plany częściowo zrewidować miała socrealistyczna wizja układu miasta.
O burzliwym i trudnym okresie przebudowy Warszawy po wojnie pisze w swojej książce historyk, wykładowca i kustosz muzealny Krzysztof Mordyński. Z autorem reportażu „Sny o Warszawie. Wizje przebudowy miasta 1945-1952” (wyd. Prószyński i S-ka) rozmawiamy o urbanistycznych koncepcjach układu powojennej stolicy. Jakie dylematy przeżywali ówcześni urbaniści? Jak mogłaby dziś wyglądać Warszawa? Zapraszamy do słuchania!
Sny o Warszawie. Wizje przebudowy miasta 1945-1952 – transkrypcja podcastu
