„Nie zatrzymywał się” – mówi o Wojciechu Fangorze kurator wystawy, którą mogą Państwo oglądać w Gdańsku. Na ekspozycji znalazło się ponad 100 obrazów i 90 rysunków, a także plakaty i rzeźby autorstwa artysty. Pochodzą ze wszystkich okresów jego twórczości i udowadniają, że był twórcą stale poszukującym.
Transkrypcja podcastu do pobrania pod tekstem poniżej.
Prace zaprezentowano w siedemnastu salach Pałacu Opatów w Oliwie – Oddziale Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku. Wystawę rozpoczyna autoportret wykonany w 1937 roku. Wojciech Fangor miał wtedy 15 lat. Przez całe swoje życie eksperymentował. Zmieniał kierunki zainteresowań twórczych, nie ulegając presji rynku sztuki. Potrafił odejść od malowania obrazów, które odnosiły komercyjny sukces.
W podcaście rozmawiamy z Wojciechem Zmorzyńskim – kuratorem ekspozycji „Fangor. Poza obraz”. „Chcieliśmy zwrócić uwagę na okres lat 50., kiedy Fangor, obok uczestnictwa w nurcie socrealizmu, tworzył obrazy, których nie pokazywał, które były psychiczną ucieczką od doktryny” – mówi gość Audycji Kulturalnych. W rozmowie usłyszą Państwo m.in. o fascynacji artysty twórczością Pabla Picassa, historii stojącej za obrazem „Rozstrzelanie” i wystawie „Studium przestrzeni” z 1958 roku.
Zdjęcia dzięki uprzejmości Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Fangor. Poza obraz – transkrypcja podcastu
