Kazimierz Kutz – jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów filmowych, teatralnych i telewizyjnych, współtwórca polskiej szkoły filmowej, scenarzysta, nauczyciel akademicki, publicysta, pisarz – w 2024 roku obchodziłby 95. rocznicę urodzin.
Transkrypcja podcastu do pobrania pod tekstem poniżej.
16 lutego, dokładnie w dniu urodzin reżysera, gościem Audycji Kulturalnych jest dokumentalista, Wojciech Sarnowicz, który ze swoją kamerą towarzyszył Kutzowi na planach jego śląskich filmów.
Wojciech Sarnowicz przeprowadza także ostatnią, niezwykle osobistą rozmowę z Kazimierzem Kutzem na trzy miesiące przed śmiercią reżysera.
Z gościem audycji rozmawiamy o młodzieńczych marzeniach Kutza, które wskazały mu artystyczną drogę. Wojciech Sarnowicz opowiada o piętnie, jakim dla Kutza była śląskość, o ucieczkach reżysera z rodzinnych stron, najpierw do szkoły filmowej, potem do Warszawy, a wreszcie o wielkiej idei połączenia kultury śląskiej z kulturą polską.
Kazimierz Kutz powraca jednak na Śląsk by zmierzyć się ze swoją tożsamością i zrealizować filmy swojego życia. „Śmierć jak kromka chleba” to nie tylko jedno z najważniejszych dzieł polskiej kinematografii o stanie wojennym. To także osobisty dramat Kutza. O cenie za sztukę, jaką przyszło Kutzowi zapłacić, opowiada Wojciech Sarnowicz.
Kiedy Kazimierz Kutz na stałe przenosi się do Warszawy, pochłania go teatr. Gość audycji przypomina historię spektaklu zrealizowanego dla Teatru Telewizji, który miał mieć emisję 14 grudnia 1981 roku. Do planowej emisji nie doszło, ale nagraną sztukę, pt. „Stary portfel” udało się uratować.
Czym był metafizyka Śląska, którą tworzył Kazimierz Kutz?
„On marzył, żeby zostać magiem i chyba mu się to pod koniec życia udało” – mówi nam Wojciech Sarnowicz.
O trylogii śląskiej Kazimierza Kutza rozmawialiśmy w jednym z naszych podcastów z prof. Andrzejem Gwoździem.
Metafizyka Kazimierza Kutza – transkrypcja podcastu
