Nakładem Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk ukazała się książka dr Anny Kostrzyńskiej-Miłosz, prezentująca kierunki w powojennym projektowaniu mebli. Wzbogacona o liczne zdjęcia publikacja przybliża problemy, z jakimi mierzyli się wówczas projektanci. Przedstawia także spektrum proponowanych rozwiązań, począwszy od prostych mebli z końca lat 40. po wielofunkcyjne projekty przeznaczone do małych mieszkań tworzone dwadzieścia lat później.
Transkrypcja podcastu do pobrania pod tekstem poniżej.
Nietrudno wyobrazić sobie powojenne niedobory materiałów. Nie ominęły one również meblarstwa. Trudna sytuacja zmusiła projektantów do poszukiwania alternatywnych surowców i form. „To jest wspaniałe, że nasi projektanci umieli w sposób twórczy wykorzystać materiały, które na tzw. Zachodzie byłyby po prostu utylizowane” – mówi w podcaście autorka książki, dr Anna Kostrzyńska-Miłosz.
Na kształt polskiego meblarstwa lat 40., 50. i 60. wpłynęły nie tylko niedobory surowców, ale i znaczne zmniejszenie przestrzeni mieszkalnej. Prowadziło to do powstawania wielofunkcyjnych mebli, spośród których Polacy najlepiej pamiętają słynną meblościankę. W rozmowie poruszamy m.in. wątek typizacji mieszkań.
Czym jest ikona wzornictwa? Jak z dzisiejszej perspektywy możemy ocenić meblarstwo omawianego okresu? Zapraszamy do wysłuchania podcastu!
O wybranych projektach z historii polskiego projektowania usłyszą Państwo w cyklu „Dizajn w formie”.
Zdjęcia dzięki uprzejmości Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk.
Polskie meble 1945-1970. Idee i rzeczywistość – transkrypcja podcastu
Ta analiza, wraz z zasobami audio, to skarb dla tych, którzy są zainteresowani rozwojem wzornictwa w Polsce w tym okresie. Zwrócenie uwagi na szczegóły i twórcze podejście do przedstawiania tematu są rzeczywiście inspirujące. Uważam, że warto byłoby rozszerzyć tę dyskusję, szczególnie w kontekście wpływu polityki i ekonomii na wzornictwo mebli w tamtym czasie. Interesujące byłoby zbadanie, jak zmieniały się trendy w meblarstwie wraz ze zmieniającymi się politycznymi realiami w Polsce. Fascynuje mnie, jak te trudności doprowadziły do twórczej innowacji, a polscy projektanci umiejętnie wykorzystali ograniczone surowce, tworząc nowe formy i funkcje mebli, które są teraz kultowymi przykładami polskiego wzornictwa. Wydaje się, że te wyzwania, choć trudne, przyczyniły się do twórczego myślenia, które stało się znakiem rozpoznawczym polskiego wzornictwa.